Η αντιρρητική Ποιμαντική της Εκκλησίας κατά τον 20ο αιώνα: Τάσεις, πρόσωπα και φορείς αντιμετώπισης

Η μελέτη εξετάζει την αντιρρητική Ποιμαντική της Ορθόδοξης Εκκλησίας κατά τον 20ό αιώνα, προτείνοντας μια τυπολογική αποτύπωσή της. Εστιάζει στη διατήρηση, ως ακέραιης, της ορθής πίστης, που αποτελεί βασική συνιστώσα της ποιμαντικής διακονίας. Ταυτόχρονα αναδεικνύει τις αιρετικές προκλήσεις που προέκυψαν τη συγκεκριμένη περίοδο από κοινωνικούς μετασχηματισμούς, όπως τον πολιτισμικό πλουραλισμό, την παγκοσμιοποίηση και τη ραγδαία τεχνολογική πρόοδο. Αυτές οι μεταβολές, σε συνδυασμό με την ιδεολογικοποίηση του δόγματος και τα ποιμαντικά κενά, ενίσχυσαν τον θρησκευτικό συγκρητισμό και απομάκρυναν Χριστιανούς από τις ευαγγελικές διδαχές, καθιστώντας τους ευάλωτους σε αιρέσεις και σέκτες. Η μελέτη καταγράφει τις μεθόδους που υιοθέτησε η Εκκλησία, για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις αυτές, τονίζοντας τη σημασία της Ποιμαντικής στη διάσωση του ανθρώπινου προσώπου από τις βάναυσες συνέπειες αμαύρωσης της Αλήθειας.