Αλέξανδρος Κοσματόπουλος
Εγκώμιο της ποιήτριας Ανθούλας Σταθοπούλου
«Δεν είσαι βέβαιος αν η ποίηση μπορεί να προσφέρει παρηγοριά, μπορεί όμως ακόμη και σήμερα να προσφέρει αγρυπνία», έγραφα στο βιβλίο μου Ο πιο σύντομος δρόμος.
Η φράση αυτή βρίσκει το ακριβές αντίκρισμά της στο βιβλίο της Ανθούλας Σταθοπούλου Νύχτες αγρύπνιας, της μοναδικής ποιητικής της συλλογής πριν φύγει από την ζωή χτυπημένη από φυματίωση στα είκοσι εφτά της χρόνια. Αν και η συλλογή εκδόθηκε το 1932, ο λόγος της στοχεύει στα βάθη της καρδιάς μας, όχι για να παρηγορήσει, αλλά για να αφυπνίσει, να ταράξει, να μας τρομάξει βλέποντας μιαν άβυσσο να ανοίγεται μπροστά στα μάτια μας:
Φυλάξου, ω νυχτοφύλακα
απ’ τον φθονερό, τον κακόβουλο εχθρό σου
που είναι πικρός σαν την αυγή.
Εμείς εδώ για έρωτα μιλούμε
και μας τρομάζει ως τα μύχια της ψυχής μας
η αυγή, ω ναι η αυγή.