Ο Βησσαρίων Τραπεζούντιος και η ερμηνευτική της Πατερικής παράδοσης

Το παράδειγμα του Βησσαρίωνος του Τραπεζούντιου, μητροπολίτη Νίκαιας και μετέπειτα καρδιναλίου της Ρωμαϊκής Εκκλησίας, είναι άκρως ενδιαφέρον, καθότι πρόκειται για μια από τις δεσπόζουσες μορφές της Συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας. Έχοντας εργασθεί προς την κατεύθυνση μιας σταυροφορίας που θα έσωζε την πατρίδα του από τον τουρκικό κίνδυνο με τη βοήθεια της Δύσης, ο λόγος του Oratio Dogmatica που εξετάζεται στην παρούσα μελέτη έχει βαρύτητα ειδικού ενδιαφέροντος. Η φιλοσοφική συλλογιστική οδός και μέθοδος προσέγγισης των Πατέρων, στο μέτρο που γίνεται επιχειρηματολογικό εργαλείο, του επιτρέπει να εστιάσει στα κοινά στοιχεία, προκειμένου να υπηρετήσει την ενωτική του προσπάθεια, συνεχίζοντας μια ευρύχωρη ερμηνεία του δόγματος της «εκπόρευσης» (ενν. του Αγίου Πνεύματος). Ο Βησσαρίων δίνει προτεραιότητα στη σωτηρία της πατρίδας παρά στην ακρίβεια της δογματικής διδασκαλίας της Εκκλησίας.